Meidoorn (Crataegus)
Orde: Rosales
Familie: Rosaceae
Geslacht: Crataegus
Bloeitijd: april-juni
Vruchtvorming: september-oktober
Eenstijlige meidoorn
Op de Heymboschsite groeit de eenstijlige meidoorn (Crataegus monogyna). De meidoorn komt vaak voor in Europa en groeit op alle soorten ondergrond. De struik wordt tussen 4 en 10 meter groot en kan tot 500 jaar oud worden. De takken hebben doornen en de gekartelde bladeren zijn in 3, 5 of 7 lobben ingesneden. De witte bloemen met elk vijf blaadjes brengen kleine rode, eetbare vruchten voort die door de vogels zeer gesmaakt worden. De vogels gebruiken de meidoorn ook als schuilplaats tegen roofdieren, die afgeschrikt worden door de doornen van de struik.
Geschiedenis
In de Romeinse mythologie werd de meidoorn gewijd aan Maia, moeder van Hermes, die gevierd werd in mei, de periode waarin de struik in bloei staat. In de oudheid symboliseerde de meidoorn de onschuld en de maagdelijke reinheid. Naar analogie werd de maand mei eveneens de maand van de Maagd Maria. In Bretagne werd de meidoorn beschouwd als de boom van de heksen, omdat hij volgens de legende nooit door de bliksem geraakt werd.
Op het einde van de 19de eeuw werd de meidoorn gebruikt voor haar geneeskrachtige eigenschappen. In 1897 experimenteerde een Franse dokter met stoffen afkomstig van de meidoorn. Hij ontdekte dat die de hartslag van zijn patiënten onder controle hielden en slapeloosheid en angstgevoelens tegengingen. Ook vandaag nog worden de bloemen van de meidoorn gebruikt om die symptomen te bestrijden.
Voeding
De jonge bloemen worden gebruikt voor kruidenthee en de malse blaadjes kunnen aan een salade worden toegevoegd. De vrucht is eetbaar maar heeft een heel flauwe smaak. In de kruidengeneeskunde wordt meidoorn gebruikt als tonicum voor het hart. Voor personen met hartproblemen is het aangewezen een dokter te raadplegen alvorens meidoorn in te nemen.
